Folbert en Egge zagen in 1280 niet hetzelfde als wat de mensen vorige week konden zien in de Petruskerk te Zuidbroek. Volgens drs. Jochem Abbes, die een muisstil gehoor had in de kerk zelf, een kroonjuweel. Men heeft er veel geld voor over gehad om deze kerk te bouwen. 
Door de vele restauraties in verschillende tijden heeft de kerk veranderingen ondergaan. Vooral het interieur. Van geschilderd baksteen naar muurschilderingen om de bijbelverhalen duidelijk te maken aan de Middeleeuwse ongeletterde mensen. Om weer plaats te maken voor gepleisterde muren toen men het Heilige Schrift en het Woord weer belangrijk vond. Vanaf de preekstoel uit 1736, heeft de beroemde Johannes C. Apelius zijn “Nieuwe Licht” gepredikt tussen 1741 en 1755. Hij woonde in de pastorie-boerderij (weem), wat nu Kerkhörn is.
Kerken werden vroeger gebouwd met het koor naar het oosten, want in het oosten ligt het heilige land Jeruzalem. Mensen werden begraven met de voeten naar het oosten. Bij wederopstanding hadden zij het gezicht direct de goede kant op. Ook de priester deed de mis altijd richting het oosten. Alles was in het Latijn, zodat de gewone mens niet veel meekreeg van hetgeen er in de kerk gebeurde.
De wijn en het brood werd/wordt tijdens de mis het bloed en het lichaam van Christus.
Eénmaal per jaar werd Christus aan de mensen getoond. Dat was in de Paasnacht. De hosti (brood) werd door de priester boven zijn hoofd gehouden en de misdienaars rinkelden met bellen.
In schril contrast met de nuchterheid en behoudenheid van de noorderling. En die eigenschap heeft ook zo zijn voordelen. Waarschijnlijk zijn daardoor het Christushoofd met Corpus en het, nu beroemde, Mariahoofd van de Calvariegroep, gevonden tijdens de laatste restauratie, bewaard gebleven.