Hangouderen lastig?? Hoezo. Kolderieke gesprekken over allerlei onderwerpen die de mens bezighoudt. In elk centrum van een dorp of stad komen groepjes mensen bij elkaar om de dag door te nemen. Niks mis mee. Maar waarom nou juist de hangouderen soms in het middelpunt staan van overlast, begrijp ik niet.
De pijlers van onze samenleving mogen toch een mening hebben over de we-reld in het hier en nu. Ook Muntendam heeft zo'n plekkie. In het zonnetje in het centrum van Muntendam neem ik plaats op een bankje een eindje verwijderd van zo’n hanggroep. Ik hoor wat kolderieke conversaties aan. Er wordt gesproken over normen en waarden, taboes, rituelen en politiek. Eén van de mannen vraagt, weet je wat ik mis in dizze tied en over de toestand in de wereld.. Hou was zien noam ook alweer?? Je bedoelt zeker Mr. G.J. Hilterman, zegt de ander. Ja, die bedoel ik. Och, zegt de ander, dat waren nog ains tieden. Het begun van alle veranderingen. We luustern noar de Beatles, de tied van provo’s hippies. Net of dat n andere tied is. Dat was toch ook kommer en kwel met dai relletjes op de Dam. Mor, zegt de ander, toun kon je
nog alles zeggen. En wat dacht je dan van die geweldige shows zoals Mies Bouwman, Willem Ruis, de Honeymoonquiz van Brandsteder. Dat waren nog ains tieden. Het gesprek nam ineen weer een andere wending. Nu gaat het over op dementie. As mie dat overkomt dat ik miezulf nait meer kin, neem ik n pil. De ander: ”Dan moet je eerst een eu-
thanasie verklaring hebben”. Dat ga ik vanavond nog lezen. Nou, din wens ik die n prettige oavend tou. Gezellig zo’n buurproatje, zegt die ander, hebben jullie ook nog iets leuks te vermelden. Ik zat nog steeds op het bankje een eindje verwijderd van het gesprek en probeerde mijn lach in te houden. De wereldproblematiek werd behoorlijk onder handen genomen. Zo langzamerhand komen er steeds meer rollators bij. De één heeft last van spataders. De ander heeft een kunstheup. Ook mevrouw de Vries, ik heb zo’n last van mien gebit. Een enorm gebit glijdt geruisloos naar voren, gelijk een lade van een dossierkast. Een hol geklak is hoorbaar wanneer ze het vochtige roze plastic terug duwt in de mond. Een ander vrouwtje komt aangelopen. Noar de kapper west vrouw Bakker??, zegt ain van de heren, je zain der weer pikobello uut. Zallen we venaovend op stap goan.. Mode staat op nummer één. Met haar paars permanentje verteld ze met schelle stem over haar lekkende hartklep. Binnen een kwartier heb ik zoveel informatie vergaard dat ik er voor de rest van de dag wel verder mee kan. Maar voor deze mensen is dit bankje in het centrum een geweldige uitlaatklep. De geraniums zijn aan hun niet besteed. De straat is voor hun een dagelijkse bezigheid.
Vroeger werden deze bankjes ook wel leugenbankjes genoemd. Het is natuurlijk een eeuwenoud ritueel ..
Wat is er mis mee??? Helemaal niets.

Ineke Zweep