Het was gewoon een andere dag in Silindru, een klein dorpje op de grens van Hongaije en Roemenië.  Het dorp is vergelijkbaar met vele andere plaatsen in dit gebied. Deze plaats wordt wel het einde van de aarde genoemd. De temperatuur bereikte een piek van meer dan 40 graden wanneer een groep dit dorp bezoekt om hulp te brengen aan een aantal huishoudens in het dorp.  We werden door blaffende honden begroet. We hadden meer dan 6 kilometer over  een onverharde weg afgelegd. Het woordt ‘weg’ vereist hier een nieuwe/andere definitie dan de gangbare.Langs de kant van de weg staan mensen uit een ander dorp die zijn gekomen om oude kleren te verkopen. Anderen staan met uitgestrekte handen en smeken om hulp in welke vorm dan ook.

Woning (hol) voor één gezin (4 personen)

Silindru is net als veel van de dorpen die we hebben bezocht. Dit is maar een voorbeeld. Het kan heel goed de armsten zijn, maar er is op dat gebied concurrentie.
Bij aankomst worden we opgewacht door vriendelijke, opgewekte mensen. Hun huid is donkerder dan de onze. Ze zijn over het algemeen kleiner van gestalte en ze verschijnen onverzorgd en het ontbreekt aan elementaire hygiëne. Hun verhaal en hun levensomstandigheden zijn moeilijk te begrijpen of te geloven in dit deel van de Europese Unie.  Afgelopen jaar werden er miljoenen ponden en euro's uitgegeven voor entertaining en voor de veiligheid van de leiders van de rijkste landen, tijdens de G8-conferentie in Enniskillen. Ze eten en drinken in de mooiste en beste eetgelegenheden van Ierland. Er wordt daar gesproken en besloten over miljoenen en miljarden. In Silindru zou € 100 een enorm verschil maken. Maar er zijn geen stemmen te winnen in Silindru. Velen zijn nog niet  als burger geregistreerd. Hun bestaan ​​wordt niet opgemerkt en hun levens zijn niet belangrijk. Ze hebben geen recht op medische diensten, noch is er voor de meesten van hen een opleiding. De sociale diensten komen en nemen hun kinderen weg als zij van mening zijn dat ze niet kunnen worden voorzien van de minimale vereisten om het leven. Een maandsalaris van de politicy die de G8-top bijwonen zou niet alleen hun levensomstandigheden veranderen, maar het zou de levensomstandigheden van het hele dorp veranderen.
Er zijn geen hotels in Silindru. Het eerste huis in het dorp is een lemen huis. Het is de thuisbasis van een man, een vrouw en twee kinderen. Hun kinderen zijn opgenomen als gevolg van de omstandigheden waarin ze leven Er is geen teken van de baby die ze droeg tijdens de kerstdagen. Misschien heeft ze een miskraam gehad, maar wie  zou het een zorg zijn? Het huis is in een erbarmelijke toestand. Het zal nog een winter niet overleven. Andere huizen zijn gebouwd van leem en stro bakstenen. Gaten in de fundering geven aan dat er ratten zijn geweest. We horen dat ratten vaak hun kinderen en baby's hebben gebeten in de duisternis van de nacht .
Veel van de kinderen zijn naakt. Hun door honger opgezwollen buiken brengen tranen in onze ogen. Iemand zegt dat de zwelling zijn veroorzaakt door wormen. Onze ogen staan vol met tranen als we in ongeloof om ons heen kijken. Ook is er de stank van de armoede.
We horen en zien hun vreugde en blijdschap wanneer ze een zak met eten en een zak van de kleding ontvangen. Hun gelaat zegt dank je wel. Hun ogen naar ons kijken als om te zeggen, wat maak je je zorgen? We kunnen niet communiceren met hen zoals we dat zouden willen, maar toch voelen we ons verbonden met hen op een manier die woorden niet kunnen beschrijven. Ze zijn niet op zoek naar design labels. Ze zijn zelfs niet op zoek naar kleren die de juiste maat hebben. Zolang ze groot genoeg zijn om hun lichaam te bedekken ze zijn blij. Zij ontvangen hun kleding en het voedsel en rennen dan opgewonden en blij terug naar hun kleine huizen. Ze controleren de voedselpaketten niet op inhoud. Alles en alles smaakt goed als je honger hebt. Het is slechts een moment in de tijd. Het is een goede dag. Dit is een speciale dag. Het is een bijzondere dag als hun kinderen niet zullen gaan slapen met honger. Het voedsel zal hun honger voor een paar dagen stillen.
Er zijn geen sanitaire voorzieningen. Er is geen onderwijs. Er is geen elektriciteit. En in een gedeelte van het dorp is geen stromend water. Het water is verontreinigd en er wordt ons gezegd dat dit vaak de enige water is waarover ze kunnen beschikken. Ziekten en kwalen zijn gemeenschappelijk, en kinderen sterven vaak in de kinderschoenen. Moeders sterven in het kraambed en de levensverwachting is 40 tot 45 jaar. Oude mensen zijn er maar weinig.
Onder de gelovigen wordt  alles in het werk gesteld om de gestorvene met respect te begraven en een officieel graf te geven. Voor te veel, zowel tijdens het sterven en de dood, als in het leven, is er geen erkenning en respect voor deze mensen.
Er is geen noodzaak om de autoriteiten op de hoogte te stellen van hun dood zowel als van hun geboorte. Voor de autoriteiten hebben vele van deze mensen nooit bestaan.
Ook het komende jaar hopen we deze mensen te kunnen helpen. Daarom is kleding en zijn dekens nog steeds meer dan welkom op de Kerkstraat 89, Muntendam (Sjoert vd Laan)

Stichting EU-Roma Nederland
Peter Timmerman.
06.15001571