Nu  Nederland vol van Willem I is, vertelt Jochem Abbes op adembenemende wijze het verhaal over deze eerste Koning van Nederland. De persoon Willem Frederik van Oranje. Zoon van stadhouder Willem V, die moest wijken voor de Fransen en Napoleon. 

Willem Frederik kon het maar moeilijk verkroppen, dat zijn vader zo gemakkelijk de Nederlanden vaarwel zei. Eerst kwam de Koninklijke familie in Engeland te wonen op niet onaardige plekjes, maar wel op kosten van de belastingbetaler. Toen de Engelsen tactisch lieten weten, dat het lang genoeg geduurd had, vertrokken ze naar hun erfland Oraniënstein bij Dietz. Willem Frederik was ambitieus. Zijn relatie tot Napoleon was tweestrijdig. Aan de ene kant nam hij het Napoleon kwalijk dat ze niets meer te zeggen hadden in de Nederlanden, aan de andere kant moest hij wel vriendje blijven omdat het hem nog iets op kon leveren. Willem bleef reizen en zoeken en contact houden met de notabelen in Nederland. Toen Napoleon werd verslaan in de volkerenslag bij Leipzig en zijn contacten; het driemanschap Van Hoogendorp, Van Limburg Stirum en Van Duyn van Maasdam, het gezag naar zich toetrokken werd er snel een gezant naar London gestuurd om te vragen of Willem terug wilde komen naar de Nederlanden. Zijn antwoord was zonder twijfel en snel; Ja. Willem Frederik van Oranje zette op 30 november 1813 bij Scheveningen weer voet aan wal. Hij was te vroeg. Er was nog niets geregeld. Er werd bij een familie in de buurt een koets geleend, want Willem werd snel met een boerenwagen van het schip gehaald. Deze familie van Winter kreeg enige tijd later een jonkheren titel. Omdat Frankrijk in toom gehouden moest worden, werden Lu-xemburg, de Zuidelijke- en de Noor-  delijke Nederlanden samen gevoegd tot één land. De koloniën werden teruggegeven en Willem werd eerst Soeverein Vorst en in 1815 Koning. Veel brengt hij tot stand, zoals de Nederlandse bank, de Rijksmunt, werkspoor, Hoogovens België en meer. Maar ook snel blijkt wie Willem I eigenlijk is. Hij wil de uitvoerende macht bij de vorst en bemoeid zich overal mee, wat lang niet altijd in goede aarde valt.

Gedesillusioneerd doet hij in 1840 troonsafstand, trouwt met een gravin en gaat wonen in het Niederländische Paleis te Berlijn, waar hij in 1843 sterft.