Er wordt vaak gezegd dat achter elke man een sterke vrouw staat. Voor brandweermannen (en -vrouwen) is dit gegeven van het grootste belang. Na een uitruk moeten zij stoom afblazen en hun verhaal kwijt kunnen. Dan komt de partner of ‘assistent’ aan bod. Tijdens het 25-jarig jubileum van haar man bij de brandweer, wist Ida Iden deze dankbare taak prachtig te verwoorden:

“Een assistent van de brandweerman (of -vrouw) herken je niet, heeft geen mooi pak, laat staan sterren en balken. Maar dat hoeft ook niet want de assistent volgt ook geen opleiding. Zij (of hij) krijgt haar opleiding in de praktijk. De functie van assistent van de brandweerman krijg je namelijk als je partner lid wordt van de brandweer. Tijdens zijn opleiding hoor je alle ins en outs over blus- en andere reddingswerkzaamheden, je weet als assistent bijvoorbeeld precies hoe je op verkenning moet in een brandend pand.

Bij ons thuis hebben wij, net als bij de brandweer, een uitrukprotocol.
’s Nachts als de pieper gaat: gooi het dekbed af, luister intussen wat voorgelezen wordt van de pieper, ren de trap af, zet het alarm af, verzamel sleutels, open de garagedeuren, zodat je inmiddels “aangeklede” partner snel op pad kan gaan. De brandweerman (-vrouw) legt een hele grote verantwoording in zijn taak, die stijgt boven de verantwoording thuis uit.

Wij, thuisblijvers, zijn ook wel eens ongerust of bang. Dan hoor je wel heel veel sirenes en vraag je je af wat er wel niet gebeurd kan zijn. Vervolgens duurt het uren voor je partner thuiskomt, blijkt er een zeer ernstig ongeval gebeurd te zijn. Thuis wordt serieus nagepraat over ingrijpende gebeurtenissen, maar ook veel gelachen om dingen of voorvallen die tijdens een uitruk gebeuren. Wij, als assistenten, hebben diep respect voor onze partners en al hun collega-hulpverleners, want als geen ander weten wij wat ze allemaal meemaken als zij zich inzetten voor het redden van mens en dier.”