Zo maar een dichtregel van een gedicht waargenomen op een grafsteen op één van de oude begraafplaatsen in Menterwolde. Grafpoëzie. In vroegere tijden werd niet zelden naast het “rust zacht” een gedicht op de grafsteen aangebracht. Deze gedichtsels roepen bij ons een mix van gevoelens op. Nu eens zijn we ontroerd, dan weer verwonderd over de bewonderenswaardige berusting die onze voorouders konden opbrengen; sommige teksten vertederen en andere geven aanleiding tot hilariteit, maar meestal is een milde glimlach hun deel.

Je zou deze oude gedichten kunnen vergelijken met de gedich- ten in overlijdensadvertenties in onze tijd.

Het boekwerkje ziet het levenslicht op zaterdag 14 januari a.s.

Door veel speurwerk heeft de stichting een aantal nazaten van de overledenen uit alle vier onze dorpen kunnen traceren. Aan hen zal de poëziebundel als eerste worden uitgereikt. Een uitgebreid overzicht treft u aan op de website van de stichting, www.dorps gezichten.info. Misschien een aanleiding om, net als Albi Nieuwenhuis, al struinend over de oude kerkhoven de gedichten te herlezen op de zerken. De tand des tijds heeft aan de schoonheid ervan niets afgedaan. Karakteristieken behorend bij een dorp. De moeite waard om te behouden. 

De stichting wil met de uitgave van het boekwerkje ‘Grafpoëzie’ hier de aandacht op vestigen. Mogelijk u te enthousiasmeren voor grafpoëzie uit lang vervlogen tijd, dan wel er aan mee te werken dat het behouden blijft.