Ketrientje was zeuven joar en leufde nait meer in Sunterkloas. Zai mog van moeke n lieske moaken van wat zai geern hebben wol. Zai haar vroagt om n hond, raim veur n hond, n bak veur n hond en alles woardat je moar hond veur of achter zetten konden. En nou haar moeke zegt, dat Ketrientje gain hond vroagen mog omdat der thuus hailtied allerhande zaike daiern te vezörgden wazzen, dat t gezin twai moal in t joar mit train noar opa en oma mos én wat nog t belangriekste was, mit n hond mos je elke dag lopen en dat zag moeke mit Ketrientje nait zitten.
Dou moeke dat zegd haar, kon Ketrientje t moar zuneg aan dreug holden en sloop stillechies noar heur leutje koamertje. Gain hond! Zai haar stiekempjes aan t spoaren west om zulf n hondje te kopen en haar veurvast wel n dubbeltje of drij. Dij dubbeltjes, veur t schoulfonds, haar zai nait aan juffrouw geven. Dij van de zending aal, want dij wazzen veur dij aarme negertje. Joa, dat onderschaid haar zai al wel.
Zai was zo gek van honnen, dat der gain hond vaileg veur heur was. Mit twaaienhaalf joar was zai n moal op heur leutje kontje dele ploft noast n oafgekeurde plietsie hond. Zai haar heur kopke tegen d haals van d hond legd en hom aandoeid. Gainaine dus wat doun en zai haren der verstaind bie  stoan te kieken en oafwacht ofdat Ketrientje aal of nait verreten wuir. Moar niks. Niks overkwam heur. Zai wuir nait verreten en heur laifde veur honnen wuir nait beschoamd.
Doar zat zai nou verdraiteg op heur koamertje. t Spoaren van schoulfonds dubbeltjes haar dus ook gain zin. Want n hond kwam der bie moeke nait in. Nou ja, en nou mos zai van moeke aandere dinkjes opschrieven dij zai ook wel hebben wol. Moar werkelijk woar hou of dat zai ook docht, zai kon niks of naks bedenken. n Kladblok din moar en…. Zai wís nait meer.
Nou was t Sunterkloasaovend en Ketrientje mog veur t eerst mit doun mit de grode kinder. Zai haar heur ogen en oren wiedwoagen open. Dit was nog ains wat!  Dit was n hail aandere Sunterkloasoavend din wanneer zai allineg boudel op n dainblad kreeg. Dit was veul en veul mooier! Apmoal mit mekoar, en zingen. In tied dat der zongen wuir van: ”Zie de maan schijnt door de bomen” kwam moeke der mit dainblad vol slikkerijen aanzetten. Borstploat dij moeke zulf moakt haar, n taaitaai pop en n sukkeloaletter. Wat n feest! En dou kwammen der gedichtjes en zulf gemoakte kedootjes en  kedootjes dij weer bezied stopt wazzen in n pop, n hooiopper of n noamoak rolloatje. Zulf kreeg zai n kladblok en n echt etui. n Etui van rood leer mit n ritse en mit doarin n holten penholder mit n kroontjespen, n potlood, vaaier kleurpotloden, n gummetje, n potloodslieper en n lapke zaimleer. Mmm… wat rook dat lapke lekker. Dou zai begon te nikkoppen, nam moeke heur op en legde heur op bedje, t lapke zaimleer in heur voeske. Zai dreumde en de wereld ging aan heur veurbie. Ze vernam niks van wat der verder dij oavend gebeurde. Want  in tied dat zai lag te
dreumen, ging telefoon.
Biezunder in dij tied, telefoon op Sunterkloasoavend, 1957. Pa nam hom op. “Mit Wentzel, wat zeggen ie? Mit plietsie?  n Hond bie t spoor? Kin ie em zulf nait eefm hier hen brengen? Wat zeggen ie, gevoarlek? Nou ja, ik kom der wel aan.” Doar ging e, vailingskissie op fietse en dikke leren hansen mit. En wat lag doar in t duuster noast spoor….n hail smereg, vreselek baang en snauwereg keeshondje, dij nait in t ende kommen kon.  Uut train smeten? Wel zal t zeggen. As e der tegen aanlopen was, haar e veurvast harstikke dood west. Plietsie dus hom nait griepen. Pa was nait zo schietert en kreeg hom bie t nekvel, dee hom in t kiske en ging op huus aan. 
Doar ston e din veur moeke. “En nou?” vruig e. In bad der mit en eten geven!” was heur antwoord. Aanderdoagsmörgens vruig moeke vol verwachtens aan Ketrientje: “En wat denkst doe wel dat wie in schure hebben?”                          
“n Hond” zei Ketrientje. “Nee, road nog es n moal” zei moeke frantereg omdat Ketrienje t vot rui. “n Hond” zei Ketrientje nog n moal. Zai kon zoch woarlek niks anders bedenken. Moeke was flauw, doar was gain grap aan. Zai dee deure moar lös en doar… Doar kwam n naareg en verbilderd keeshondje binnen, beet Ketrientje, dij hom aandoeien wol, vot in d haand as of e zeggen wol: ”Om die bin ik uut train smeten, kreng!” t Hondje mog blieven. Nooit aine het er om west. Deur zien zere rogge kon e nait verder lopen as twaaihonderd meter. Hai muik roezie mit aal aander daaiern. Hai bestal heur as t lappen kon. Hai mog mit in train, mit noar opa en oma én hai wuir Ketrientje’s grootste kammeroad. Zoas ie waiten leuft Ketrientje al laank nait meer in Sunterkloas, allinneg as je noar heur Keesje vroagen, din zal zai zeggen: “Dat Keesje? Dat Keesje was n meroakel van Sunterkloas!

Ketrientje