Of; de Nederlandse meisjes op drift in de zomer van 1945. De lezing van dr. Greddy Huisman bij de Historische Kring Menterwolde begon met muziek “In the mood” van Glenn Miller. De deunen waarmee de Canadezen Nederland binnen kwamen.
Driekwart van Nederland werd door Canadezen bevrijd. Een land waar vele Nederlanders naar waren geëmigreerd, waar prinses Juliana veiligheid gevonden had en waar prinses Margriet was geboren. Bekend en tegelijkertijd onbekend. Ze kwamen uit het Zuiden, doorleefd en gebruind. Na jaren van bezetting en onderdrukking kwam een explosie van vrijheidsbeleving. Voor de Canadezen was Nederland het eindstation. Na tochten door bezette landen kwam voor hen ook eindelijk de bevrijding. Woorden als monty coat, battle dress en welfare biscuit brachten ze mee. Evenals de foxtrot, vóór die tijd een onzedelijke dans omdat het een zinnenprikkelende plaatsing der benen was. Nu kon er gewoon op straat worden gedanst. Alles gebeurde op straat, want het was mooi weer in de zomer van 1945. Terwijl mannelijke militairen gummiwaren en ontsmettingstabletten kregen uitgedeeld (om een bordeel te kunnen bezoeken), kregen vrouwelijke militairen dit niet. Het gaf alleen maar aanleiding tot… Zo lagen de verhoudingen in die tijd.
De Canadezen bleven het langst van alle geallieerden. Ze hielpen met het vervoeren van krijgsgevangenen, herstellen van bruggen, bestrijden van epidemieën als tyfus en luizen, voedsel transporten en met de oogst. De Zeeuwse boeren wilden echter geen hulp van militairen. Ter bescherming van hun vrouwen en meisjes.
Toen het werk en het bevrijdingsgevoel af nam sloeg de verveling toe. Er werden sporten en spelen georganiseerd. Na negen maanden konden de Canadezen eindelijk vertrekken. In 1946 gevolgd per schip door 1800 bruiden en 400 kleine Canadeesjes. In dat jaar vond er ook een geboorte explosie in ons land plaats. 270.000 Baby’s werden geboren, waaronder ongeveer 7.000 onwettige kinderen en hiervan weer 4.000 á 5.000 van Canadese bevrijders.

In Eelde hadden de ouders van een zwanger meisje het er moeilijk mee. “Hou mout dat wel. Wie kenn’n het straks ja nait verstoan.”