Mao Zeploeg en de Bende van Drie
Mao Zeploeg (Cha Siu, 25 december 1956 – Duǒ​shǎn​, 3 maart 2010) was een Gronings politicus en partijleider. Mao vormde decennialang het gezicht van de Volksrepubliek Menterwolde.
Mao Zeploeg (of zoals toentertijd in Groningen gebruikelijk: Mao Tse-plug of Mao Tse-ploeg) was de leider van de Socialistische Partij van Menterwolde (SPM) vanaf 1998.
 
Al in 1974 schreef de jonge Mao Zeploeg zich in als lid van de SPM. Zijn politieke talent werd opgemerkt door een lid van de Lokale Socialisten (beter bekend als ‘De Oude Garde’): de gepekelde Pierre Sauvage. In 1990 werd Mao in het Centraal Comité van de SPM gekozen, maar werd daar vrijwel vanaf het begin als 'opportunist' bekritiseerd.
Vanaf eind jaren negentig ontwikkelde Mao Zeploeg – als zelfbenoemd partij ideoloog – diverse politieke theorieën (het ploegerisme). De belangrijkste is die over het verwerven en behouden van de macht in onzekere tijden. Hierin week Mao af van het traditionele socialisme, dat uitgaat van machtsspreiding. Mao ontwikkelde de theorie van het straatgevecht en werkte de theorie van de dictatuur van de partijleider verder uit.
In 1998 werd Mao Zeploeg gekozen tot lid van de Rode Raad (zo genoemd vanwege het grote aantal Lokale Socialisten). Vanuit die positie werd hij in 2001 naar voren geschoven als senator van de Volksrepubliek Menterwolde. Daar had hij de gelegenheid om zijn belangrijkste theorieën in praktijk te brengen. Gedurende een periode van bijna tien jaar was hij daar buitengewoon succesvol in, zodanig zelfs dat hij vrijwel de alleenheerschappij verwierf. Hij werd daarin gesteund door de Oude Gardisten, met name Sauvage, Hwa Lo-el en Glu Ben-eng (de Bende van Drie).
Mao Zeploeg leidde – met de Bende van Drie – de Volksrepubliek Menterwolde op dictatoriale wijze, met de Zuidbroekse Revolutie als dieptepunt. Tijdens Mao's bewind werden tienduizenden euro’s besteed aan prestigeprojecten, liepen vele mensen weg bij de SPM en daalde de aanhang van de partij tot een historisch dieptepunt. Met name zijn politiek van landhervorming had desastreuze gevolgen voor de Volksrepubliek.
Volgens velen was de Zuidbroekse Revolutie niets anders dan een poging van Mao alle kritische geluiden in de kiem te smoren. De Volksrepubliek Menterwolde werd bedolven onder directieven, kaderactivisme en propaganda. De ‘vernieuwing van Menterwolde’ die Mao propageerde, kwam in de praktijk neer op het vernielen van historisch erfgoed en het laten verloederen en afbranden van scholen en verenigingsgebouwen. Vervolgens viel de Oude Garde mensen aan die als verraders van het ploegerisme werden beschouwd. Hoewel de Zuidbroekse Revolutie in 2009 officieel was voltooid, zette de partij het beleid voort om dissidenten te dwingen het ploegerisme kritiekloos te aanvaarden.
Mao Zeploeg die leed aan de ziekte van Fama Potestas (volgens zijn lijfarts Li Zhisui ging het echter om centraal neurale atrofie), werd op 3 maart 2010 getroffen door een ernstig verlies aan aanhang. Dat leidde in april van datzelfde jaar tot zijn gedwongen terugtreding uit de senaat. Direct na Mao's terugtreden brak er een machtsstrijd los tussen de Bende van Drie en hun tegenstanders, onder leiding van Li Chuán​bù. Dit resulteerde in een overwinning voor Li die daarmee opnieuw de waarde bewees van Mao’s theorie over het verwerven van macht.
 
De Vrije Wolf