Niet alleen bij de levende mens bestond een tijdgeest. Ook de gebruiken bij overlijden en begraven ondergingen veranderingen.
Wie over een oude begraafplaats loopt, kan de veranderingen nog enigszins waarnemen. Bijvoorbeeld de begraafplaats van Zuidbroek, waar nog een houten grafmonument te zien is. Maar ook graven met hekwerken, graven waar erg veel symboliek in uitgehouwen is of waar obelisken zijn geplaatst. Er was een tijd dat men de overledene beschreef in dichtvorm, vaak achterop een staand monument. In Meeden had de gemeente ooit bedacht dat ieder mens gelijk was aan de ander en schreef een grafmonument voor, zodat een gedeelte van de begraafplaats aldaar alleen maar gelijke stenen op de graven heeft."

"
Ooit werd er begraven vanuit huis, maar om verspreiding van ziektes te voorkomen werden er lijkenhuisjes gebouwd en nog weer later aula’s.
Om niet te vergeten de rijen van verboden, toen een begraafplaats vooral netjes en praktisch moest zijn met het oog op mechanisatie van het onderhoud.
Hoe het allemaal precies is gegaan in de 19e eeuw weet historicus Marina van der Ploeg, die hierover komt vertellen bij de Historische Kring Menterwolde.