Beste mensen,

2009 was een bewogen jaar.
We kunnen gelijk heel groot denken. Kredietcrisis of aanslag tijdens Koninginnedag. Maar laat ik heel dichtbij beginnen. 2009 was het jaar waarin we afscheid moesten nemen van onze collega Alma. En ik kan met jullie 2010 niet beginnen, zonder niet eerst daarbij stil te hebben gestaan. De wereld kan problemen kennen, de organisatie kan in woelig water verkeren - uiteindelijk raakt ons toch altijd het meest wat gebeurt met de mensen in onze directe omgeving. En Alma was één van die mensen. Een mens die heeft laten zien dat je optimisme en levenslust kunt blijven uitstralen, zelfs wanneer berichten steeds donkerder worden. Een landelijk politica mag dan misschien geprobeerd hebben om de titel ‘recht-door-zee’ voor zichzelf te claimen. Wij weten dat die titel Alma toekomt. Ik denk dat ik voor jullie allen spreek, wanneer ik zeg dat we haar zullen blijven missen. Laten we iets van haar onbevangen directheid bewaren in de contacten die we in dit huis met elkaar hebben.

Een bewogen jaar, dat 2009. Laat ik maar met de deur in huis vallen: deze organisatie heeft zich twee jaar lang voorbereid op een ambtelijke fusie. Sinds een maand weten we zeker dat die niet doorgaat. Een aantal weken geleden hebben we daarover al met elkaar van gedachten gewisseld en toen heb ik gezegd dat het aan de nieuwe raad en het volgende college van B&W is om richting te geven aan de toekomst van Menterwolde als gemeente en als gemeentelijke organisatie. Dat heb ik toen gezegd en dat blijft overeind. Intussen zijn we wel een maand verder en hebben ons met name vanuit het Veendamse wel enkele reacties bereikt.
Zo ontvingen we een aangetekend schrijven van B&W Veendam waarin de samenwerking in Oostboogverband wordt opgezegd. Per 31 december 2010. Tegelijk kwam er een brief binnen, waarin wordt gesteld dat Veendam onze loonadministratie voor een vriendenprijs regelt en dat dat niet langer zo kan doorgaan. We hebben ook allemaal kennis kunnen nemen van een column van collega Meijerman, waarin hij aangeeft boos te zijn op de raad van Menterwolde.

Over die zaken heb ik in de afgelopen weken eens wat nagedacht. Dat is goed. Je kunt beter eerst even wat afstand nemen, wat tijd, voordat je gaat reageren. En daar zit dan ook precies mijn reactie naar de collega: waarom niet even wat tijd genomen en wat afstand? Zijn teleurstelling kan ik heel goed begrijpen. Invoelen zelfs. Maar mag van ons als bestuurders niet worden verwacht dat we ook bij dit soort teleurstellingen vooral naar voren blijven kijken? Als samenwerking niet verder wordt uitgebouwd, is dat dan voldoende aanleiding om bestaande samenwerking ook maar gelijk naar de prullenbak te verwijzen? Dat vraagt toch om een rustige overdenking? Al is het alleen maar omwille van de medewerkers, jullie collega’s, die het Bureau Oostboog bevolken. Jullie weten hoe ik aankijk tegen het besluit van onze gemeenteraad. Daar heb ik in de raadsvergadering zelf bepaald geen geheim van gemaakt. Maar linksom of rechtsom, je moet als bestuurder wel goed met je mensen blijven omgaan. En dan is het per omgaande opzeggen van een samenwerkingsverband waar mensen zich vele uren per week voor inzetten geen goed idee. Nog afgezien van de impact op de omgeving.
Oostboog is één van de belangrijkste sponsors van het Concours Hippique in Zuidbroek. Hoe vaak ik afgelopen zaterdag bij dat concours niet vragen heb moeten beantwoorden van verontruste ondernemers, die willen weten hoe het nou verder moet. Ook Veendammer ondernemers. Oostboog heeft een prima reputatie onder ons bedrijfsleven. En kindjes in een ommezien met het badwater weggooien kan nooit een goed plan zijn. Dus blijft de vraag aan B&W Veendam: we begrijpen de teleurstelling, en ja, het is onze raad die ‘nee’ heeft gezegd, maar hadden we nou niet eerst eens moeten praten, voordat zoiets als Oostboog wordt opgedoekt?
Tja, en over die loonadministratie. Een vriendenprijs? Veendam wil nu het dubbele hebben voor dezelfde dienstverlening, maar de eerste de beste offerte van een commercieel bedrijf met een flinke staat van dienst valt lager uit dan wat we nu aan Veendam betalen… Wie bewees nu wie een vriendendienst? Ik wil daar niet al te vervelend over doen, maar ik roep de buren wel op om nu snel te stoppen met dit type reacties. Hier is niemand bij gebaat.

Laat ik nu de blik richten op onszelf. Of beter, op jullie, als ambtenaren van Menterwolde. Is het jullie ook opgevallen dat er in de laatste maanden de nodige positieve dingen over die organisatie zijn gezegd door mensen van buiten? Het begon met de BAG. Opeens werden we genoemd als nummer 23 op een landelijke lijst en als beste in de provincie Groningen. Toen zagen we de mensen van Burgerzaken zweten om alles op orde te krijgen voor hun externe audit. Met glans geslaagd. De Belastingdienst kreeg bezoek van een zeer strenge heer, die ook al het pand verliet met achterlating van de nodige complimenten. De veel besproken onderzoekers van Bureau Berenschot lieten aan onze secretaris en ondergetekende weten dat ze versteld stonden van wat we hier met pakweg 100 man voor elkaar krijgen. En zeer recent bleek dat we ook met het Nationaal Uitvoerings Programma - dat gaat over de elektronische dienstverlening aan de burger - ruimschoots op koers zitten. Wie de laatste weken op de wegen van Menterwolde rijdt, moet wel opmerken hoe goed de strooiploegen hun werk doen. Tijdens het schrijven van deze toespraak laat een medewerker van de Omroep Menterwolde mij weten dat hij door allerlei burgers is gebeld, die zeggen dat onze wegen veel schoner zijn dan die in de omgeving. Dat is niet alleen goede service aan de burger; dat is ook veiligheid. En dat lukt alleen, wanneer mensen zich vol voor hun werk inzetten. De wegen beschouwen als hùn wegen. En die móeten schoon. Ik vind dat geweldig. Zo moet het. Betrokkenheid, inzet en kennis van zaken. Vergeet ik nog iets in deze opsomming? Vast wel. Ik wil niemand tekort doen. Maar als ik het zo eens even op een rijtje zet, dan hebben we met z’n allen wel iets om trots op te zijn. Deze club doet niet onder voor welke buurgemeente dan ook. Deze organisatie verdient het, jullie verdienen het dan ook om met de nodige trots samenwerking te zoeken en uit te bouwen. Laten we vanuit die overtuiging de bestaande ambtelijke en bestuurlijke samenwerkings¬verbanden - en het zijn er vele - positief overeind houden en uitbouwen.
We mogen de toekomst met vertrouwen tegemoet zien. En als ik om ons heen kijk - en dan kom ik bij het grotere plaatje, bij de wereld om ons heen - dan zie ik ook daar de eerste tekenen van toenemend optimisme, van terugkerend vertrouwen. We merken dat bijvoorbeeld doordat bedrijven weer willen investeren. Het is nog iets te vroeg om heel concreet te worden, maar zeker is dat er op de Gouden Driehoek veel beweging is. Er wordt weer bedrijfsterrein verkocht. Meerdere transacties. Van dat soort bewegingen moeten we het als samenlening wel hebben. Terugkerend vertrouwen bij ondernemers zal helpen om het vertrouwen bij consumenten, bij burgers te herstellen.
Laten we dus 2010 beginnen met dit voorzichtig terugkerend vertrouwen in de toekomst over te nemen. In de nacht van oud en nieuw heb ik alle plekken in onze gemeente waar werd gevierd en gefeest bezocht. Het was een feest om dat te doen. Want overal zag ik, voelde ik gemeenschapszin. Samen-zijn. Jong en oud vierden samen feest in De Klip-heerd, bij de toren van Noordbroek, in de Broeckhof, in Malgré Tout. Jongeren werden door onze mensen van jeugdzaken bereid gevonden om El Bimbo weer open te stellen. Samen met de beheerder van De Menterne. ‘Samen’ was in dat alles steeds het sleutelwoord. En waar het niet goed ging, ging het om ‘alleen’. De enige arrestatie die in onze gemeente is verricht betrof een eenling die over de schreef ging. Ook het in brand steken van een houtstapel die juist niet moest worden aangestoken was het werk van een eenling. ‘Samen’ is het sleutelwoord. Samen ben je in staat om er iets moois van te maken. En dat ‘samen’ proefde ik op straat met oud en nieuw. Ik proef het ook hier. Vanaf de eerste dag dat ik hier kwam werken. Alweer drie jaar geleden. Dat alles sterkt mij in de gedachte dat we als Menterwolmers en als gemeente een goed jaar tegemoet gaan.

Ik wens ons allen dan ook een 2010 waarin we de blik naar voren richten, wat moois maken van wat ons in het hier en nu gegeven is. Samen. In vertrouwen.
Alle goeds! Of beter: Veul hail ’n zeeg’n.