In een dorpsgemeenschap zijn bepaalde mensen zeer nadrukkelijk aanwezig, bewust of onbewust. De postbode is zo’n persoon. Elke dag door weer en wind bij elke brievenbus een praatje.
Eenjo Feiken reed afgelopen vrijdag zijn laatste route als postbode in een variatie van weersomstandigheden. Na 40 jaar dienstverband hangt hij zijn fiets aan de wilgen. Meeden was voorbereid, de brievenbussen waren versierd en her en der stonden borden aan de weg met bemoedigende teksten. De route was zwaar, Eenjo liep achter op schema.

Gelukkig sprong zijn zoon even bij en zodoende kwam hij nog redelijk op tijd bij tussenstation Lesman. Hier vult hij altijd zijn fietstassen. Feestelijk, met pop en vlag,  werd hij met koek en zoopie ontvangen door familie en vrienden. Na de bedankjes en kadootjes vervolgde hij zijn weg voor de allerlaatste keer. Het zal even wennen zijn. Een nieuw gezicht, een andere praat. Maar Eenjo Feiken blijft natuurlijk actief. Niet meer als postbode maar wel met zijn vele activiteiten in het dorp. Het wordt gewoon anders.