Een regenachtige herfstavond. Binnen lekker warm en dan luisteren naar de voordracht van Henk Pol over “straffen in het verleden”. Aan het begin van de avond werd gewaarschuwd voor een slapeloze nacht. Het zijn dan ook lugubere straffen in de oudheid. In het jaar nul beschermde een leefgemeenschap elkaar en was het oog om oog, tand om tand. Door de jaren heen ontstond in iedere stad een eigen wetgeving. Voor iedere bezoeker moest het bovendien duidelijk zijn hoe men met wetsovertreders omging. Zo ontstond bij de belangrijkste invalswegen een galg en radveld, waar men daders liet hangen aan de galg of ten toon stelde op een rad tot zij “oprotten”. In Groningen was dit veld eerst aan de Heereweg, later aan de weg naar Oldenburg. In Zuidbroek aan de Galgeweg. Sommigen groeiden op voor galg en rad, anderen werden door martelingen gedwongen te bekennen. Hun werd letterlijk het vuur aan de schenen gelegd. De straffen moesten de pijn-tjes van toen, bulten, zweren en kiespijn, overtreffen. Dus werd er onthoofd, verbrand, handen afgehakt of op de pijnbank gelegd. De fransen zorgden in 1795 voor gelijke rechten voor iedereen en kwamen met een wetboek. Vanaf 1860 worden er gevangenissen gebouwd en laat men gevangenen werken. Een bezoekje met zaklantaarn aan de oude cellen te Zuidbroek en dia’s van de Middeleeuwse straffen en de Van Mestdagkliniek, lieten de ontwikkeling zien van gevangene naar gedetineerde, van gevangenis naar kliniek. Hoe steeds meer getracht wordt de misdadiger te helpen, als dat kan, naar nog een goed leven. Een gunstige afloop voor deze boeiende avond. De slapeloze nacht is uitgebleven.