stilte - verwondering - respect
In Memoriam Willem Hermse

Op dinsdag 12 maart overleed na een slopende ziekte Willem Hermse. Willem kennen velen van ons vooral in zijn functie van kerkrentmeester van de grote historische Nederlands Hervormde kerk in Noordbroek.
Een kerk uit begin dertienhonderd met zijn lange verleden heeft vele kerkenraden en collatoren als bestuursorgaan gekend en dus ook vele president kerk- voogden aan zich voorbij zien trekken.

Deze gaven richting aan de positie van de kerk in het dorp Noordbroek en aan het contact met de inwoners van dit dorp.
Door de eeuwen heen waren het vooral notabele ingezetenen van het dorp die deze functie bekleedden. In die zin was de aanstelling van Willem een breuk in deze traditie. Willem kwam niet uit het dorp zelf, had er geen lange historie en kende de inwoners van het dorp alleen oppervlakkig.

Zijn wens was in deze positie met een open blik en onbelast verleden zijn werk invulling te geven.
Daarvoor wendde hij zich jaren geleden tot enkele inwoners van Noordbroek met het verzoek hem te helpen het dorp en de kerk dichter bij elkaar te brengen.
Hij ging met enthousiasme en voortvarendheid te werk om zijn ideaal handen en voeten te geven. Onder zijn leiding werd een werkgroep opgericht die zich ging richten op kennisvermeerdering van de historie van dit kostbare unieke gebouw.
Willem kon door zijn grote enthousiasme, organisatietalent en doorzettingsvermogen mensen met elkaar verbinden. Door zijn aimabele persoonlijkheid was hij in staat bruggen te bouwen tussen de diverse gebruikers en werkers in deze kerk.
Dit was geen makkelijke weg. Hij zou op dit pad ook spanningen ervaren en diverse teleurstellingen te incasseren krijgen. Zijn idealisme won het steeds weer van de negatieve lading die soms over hem kwam. Daarnaast zal het niet gemakkelijk zijn geweest om vrede te hebben met de alom voortzettende secularisatie.

De jaarlijkse 4 mei herdenking werd mede door zijn energie en samenwerking met anderen weer tot een zeer stijl- en inhoudsvol gebeuren. Bij deze gelegenheid zag hij ook de grote waarde van zijn uitgangspunt dat kerk en dorp bij elkaar hoorden en elkaar konden steunen en verrijken. Ieder met zijn eigen waarden en uitgangspunten.
Ook het historische Schnitgerorgel was voor de praktische, technisch ingestelde Willem een uitdaging als er iets niet goed ging.
Met zijn bepaald niet korte lichaam kon hij zich in de orgelkast wringen om vastzittende onderdelen weer in beweging te zetten. Het stemmen van het orgel voor een concert samen met de organist vond hij een uitdaging.

Veel personen wisten van zijn ziekte, maar vaak vergat je dat ook weer omdat hij er ondanks alles bijna altijd was en vol energie de taak die hij zich gesteld had uitvoerde.
Het overlijden van Willem heeft dan ook velen van ons diep geraakt en wij beseffen terdege dat er voor ons allemaal een opdracht ligt zijn ideaal te blijven uitdragen en in goede harmonie en samenwerking dit eeuwenoude erfgoed naar eer en geweten te beheren.

Namens alle vrijwilligers van Kerk Noordbroek,
Leo Muller