Broer Pieter woont in Indonesië en zus Tjakka woont in Groningen. Het was een drama in de familie toen broer Jan een fataal ongeluk kreeg in Duitsland op 

25-jarige leeftijd. 

Julle groeide op aan het eind van de Uiterburenlaan. Zijn ouders woonden in het laatste huis, tegen het oude spoor aan, een ongecompliceerd lustoord voor de jeugd. Zonder andere buurtschappen, straten of streek te kort te willen doen hef ik graag de loftrompet over Uiterburen. Vroeger, maar ook nu nog steeds, was er een ondernemende en vooral hechte leefgemeenschap. Prachtige verhalen dat er ooit 24 winkeliers en ondernemers woonden met in het midden nog een dorpsveldwachter de heer Vestering. Misschien was hier de 1e coöperatieve melkfabriek, de 1e noordelijke broodfabriek van bakker Smit,  was hier de 1e graandroogsilo-fabricage van Silok, werden de 1e vouwkampeerwagens ontworpen door Tjeerd Zijlstra en ontstond hier met visie een revolutionaire bouwwijze met polyester. 

Uiterburen noem ik ook wel eens Volendam in het klein. In Uiterburen liggen de roots van vele artiesten zoals Imca Marina, Henk Puister, Johan Raspe en Dikkie van der Woude en Eppo Klat. Jan de Vries, bekend van Ellen en de Moodmakers. Johan Raspe zijn grootouders, familie van der Wijk waren Uiterbuursters. Zijn moeder Binie van der Wijk speelde jaren met haar broers Jurrie en Jan van der Wijk bij de Wijoka’s. Dikkie van der Woude was de accordeonist bij het Sneeuwbal Trio en ook Eppo Klat was een virtuoos accordeonist. Misschien wel de 1e en meest kleurige jeugdsoos stond in Uiterburen. Hier leerden veel jongelui elkaar leren kennen en zijn sommigen met elkaar getrouwd. Zelfs BN’ers zoals Gerard Beukema en zijn vrouw. In 1874 landde een wereldberoemde ballonvaarder op Uiterburen. Maar ook zeer getalenteerde voetballers komen van Uiterburen zonder ook maar iemand tekort willen doen noem ik Harm Zuidema, bijgenaamd Poepappel, Tom Hiariej ook zijn broer Emiel. 

Julle speelde niet alleen veel rondom Uiterburen en de Galgeweg, maar ook veel rondom de kerktoren aan het begin van de Heiligelaan. Dikkie van der Woude zijn ouders waren koster van de kerk en woonden op de Kerkhörn. Dikkie en Julle klommen regelmatig in de Toren en haalden dan een jonge kraai uit het nest om tam te maken. Ze leverden een Tamme Kraai op bestelling.

“We hebben heel wat afgedonderjaagd rondom de kerk. Met de wenteltrap naar boven en bovenop de gewelven van de kerk. Kraaien uit de toren meenemen naar beneden. Pijpen uit het prachtige Schnitger orgel genomen om op te toeteren. Later moest speciaal iemand uit Duitsland komen om het kerkorgel opnieuw te stemmen.”

“We speelden veel achter op het erf bij Remt Buringh. Remt was een kindervriend. Op het 1e stuk van Remt Buringh zijn land werd toen altijd een paasvuur gemaakt. Ik herinner de gezellige Sinterklaasfeesten bij slagerij Doddema in Uiterburen. Doddema was ook noodslachter, dan werd er met een plakkaat aan de boom geplakt bekendgemaakt dat er vrijbankvlees gekocht kon worden. Een prachtige jeugd met heerlijke kwajongensstreken en mijn broer Pieter was de kwajongen van Uiterburen. We hadden altijd meiden en de politie om de deur, door Pieter.”

 

Na Julle zijn lagere schooltijd ging hij naar de ULO aan de Heiligelaan. Daarna aan het werk in de confectie bij Douma en Wolf in Groningen als coupeur (kleermaker). Hij werkte 13 jaar bij ijzerhandel Kroon en toen Jan Huis jr. als postbode werd overgeplaatst naar Delfzijl solliciteerde Julle op de opengevallen vacature. 

Met Eppie Maatjes was toen het sollicitatiegesprek op het oude postkantoor aan de Kerkstraat in Zuidbroek. Vrijwel meteen kon hij beginnen en werkte daar met veel plezier tot zijn pensioen in 2011. De post heette nog gewoon PTT en toen was alles vast niet beter, maar misschien was er wel meer romantiek.  

Toen Julle in 1979 bij de post kwam liep de postbode niet in oranje jack, maar had een keurig uniform en een pet op. De mensen in het dorp kende iedere post-bode bij naam; Bé Stabler, Hamminga, Dietert, Aelko Hassing, Jan Huis jr. en vanaf 1979 Julle ten Hove. Je kon de klok gelijk zetten wanneer ze met hun, ook met pakjes, afgeladen fietstassen in de straat verschenen. Vooral aan het eind van de maand was dat voor de ouderen belangrijk want dan bracht de post ook voor velen de AOW mee. De postcode was al wel ingevoerd maar als een brief geadresseerd was aan; ‘Jansema 3e huisje over het spoor’ dan kwam de post gewoon aan. 

“Het was beter als er geen nummer op stond want dan keken we naar de naam en in die tijd wist de postbode iedereen te wonen. Als na de Kerstdagen de erge drukte achter de rug was werden de bijna onleesbare of onjuist geadresseerde kaartjes uitgezocht. Dat was een plezierige uitzoekerij. Geen kaartje bleef onbezorgd. Nanno Hamminga bracht dan ieder jaar lekkere oliebollen en een citroentje op het postkantoor”, vertelde Julle lachend.

Iedere postbode had onderweg zijn vaste koffieadressen. Ze zwommen toen nog gezamenlijk de jaarlijkse zwemvierdaagse en ook liepen de Zuidbroekster postbodes regelmatig modeshows in de Broeckhof. Tja, de hond van Berghuis kwam toen ’s morgens zelfs helemaal naar de Kerkstraat om Hamminga van het postkantoor af te halen en bewaakte hem en de afgeladen fiets op zijn dagelijkse postroute.

 

Julle is in 1983 getrouwd met  Ina Jansema en ze gingen meteen aan de Heiligelaan wonen. Samen hebben ze twee zoons; Jan Rolf (bekend van Klouk) en Matthijs.

Ruim 50 jaar is Julle actief lid van voetbalclub ZNC. Hij begon als 8-jarige te voetballen samen met Henk Oosterwold, Bert Wieringa, Maarten en Albert Plat. Toen waren er nog geen F’ jes maar sprak je over pupillen en de B en A junioren.  In die jaren kon je pas op 8 jarige leeftijd lid van de voetbal worden. Hij zat 25 jaar in het jeugdbestuur. Decennia  lang, elk begin van het voetbalseizoen heeft Julle met Hans Kramer en Jan Huis sr. de velden uitgezet en niet alleen in Zuidbroek maar ook de voetbalvelden in Noordbroek. 

Julle trainde de jeugd en heeft heel wat talent voorbij zien komen. Zo zag hij al heel gauw dat Tom Hiariej een goeie voetballer zou kunnen worden. Maar ook zijn broer Marinco Hiariej en ook Emiel Staal, die was even in Veendam en Nieuw Buinen maar is nu weer terug in de delectie bij ZNC. “Na een jaar zie je wel wat er in zit. Ouders willen altijd sneller. De jeugd is mooi voetbal.”

Laatst was er een extra gezellige wedstrijd. Toen werd Julle door de jeugd in de pauze geëerd en kreeg hij een mooie waardering van de jonge spelers.

 

Julle zijn hobby is vissen, gewoon vissen. Op woensdagavond met een groep-je. Maar één keer per jaar, begin mei, gaat hij een week met een groep naar Oost Duitsland. Dan wordt er ook serieus gevist en ’s avonds geklaverjast.

Erg leuk is het jaarlijkse kniepertjes bakken om de jeugdkas van ZNC wat extra bij te vullen. 

Hij heeft sociale aandacht voor de buurt en veegt de sneeuw bij een oudere buurvrouw als dat nodig is, de vuilnis bij de weg zetten en om het huis heen verzorgen. “Aandacht voor elkaar. Dat hoeft geen geld op te leveren”, zegt Julle.

Elk jaar is hij, een periode van ongeveer 3 weken, surveillant bij het afnemen van tentamens en examens van internationale studies bij het Dollardcollege in Winschoten en de Hanzehogeschool in Groningen. 

 

Kamperen met het hele gezin met een tent, dat hebben ze jaren gedaan. Niet op mega-campings maar gewoon eenvoudig. Belangrijk is wel dat ze konden bergbeklimmen en abseilen. Het gezin is altijd wel in voor ultieme uitdagingen en een beetje grenzen verleggen en dat beleef je met de hoogste abseil.

Favoriet land is Italië, vanwege de mentaliteit, diversiteit en gemoedelijkheid.

De kinderen stonden met 3 jaar al op de ski’s en denken met genoegen terug aan de skivakanties in o.a Willingen. Daar geeft zoon Matthijs nu ook ski-les.

Engeland is thans ook favoriet land. Dat komt door Ina met haar bloemetjes en Julle gaat daar naar het voetballen.

Waarschijnlijk in het voorjaar van 2015 gaat Julle samen met zijn zus Tjakka naar hun broer Pieter in Indonesië. Die woont daar als gepensioneerd beroepsmilitair.

 

Rienus Huis

06-25043902

rienus@makelaarhuis.nl