’t Torentje in de uitverkoop

Tot mijn schrik las ik in de Tussenklappen van 2 weken geleden, dat ’t Torentje in Noordbroek namens de gemeente Menterwolde door Rienus Huis te koop wordt aangeboden. Reeds lange tijd had ik het spelen van het carillon en het slaan van de klok gemist. ’t Torentje maakte vroeger als meesterswoning deel uit van de Zuiderschool. Op deze woning is een kleine klokkenstoel gevestigd, waardoor het bouwwerk wellicht in de volksmond in één adem ’t Torentje wordt genoemd. 
Toen ik in 1974 bij de gemeente Oosterbroek ging werken werd ’t Torentje gebruikt voor vergaderingen, uitvaarten en op de woensdagmiddag de ouderensoos onder de bezielende leiding van mevrouw Omta.

Zo herinner ik mij nog een jaarvergadering van de IJsvereniging in één van de kamers, waarbij Jan Huis (de vader van Rienus Huis) de vergadering als voorzitter voorzat. In die tijd was het, dat de Handelsvereniging Noordbroek het carillon schonk aan de gemeente Oosterbroek. 

Toen wij ons in 1977 in Noordbroek hadden gevestigd en mijn vrouw mij de dag na de verhuizing vroeg om iets op te halen uit de supermarkt aan de Hoofdstraat ging ik met de fiets op pad. In de Hoofdstraat hoorde ik het carillon van ’t Torentje spelen, gevolgd door het slaan van de klok. De klokkenstoel met de kenmerkende groene kleur van het dakje en de windvaan trokken mijn aandacht. Het was een overweldigende beleving en het voelde alsof ik thuis kwam. De kleurige klanken van het klokkenspel zouden bij mij nog vaak de warme gevoelens voor het dorp oproepen. Het is het soort gevoel dat maar moeilijk in woorden valt te vatten. In ieder geval maakt het in mij gevoelens los van geborgenheid en vrolijkheid.
Toen de oude schoollokalen in de loop van de jaren zijn gesloopt om plaats te maken voor woningbouw is de voormalige meesterswoning met de klokkenstoel gespaard gebleven. Voor zover mij bekend is het gelukkig nooit overwogen om 
’t Torentje onderdeel te maken van de vernieuwingsplannen. Wel werd ’t Torentje omgebouwd tot bibliotheek met aan de achterzijde het politiebureau. De politie heeft echter maar kortstondig gebruik van het nieuwe onderkomen gemaakt. Sinds jaar en dag werd de bibliotheek gerund door enthousiaste  vrijwilligers. Misschien deels onbewust hebben ze daarmee een belangrijke bijdrage geleverd aan de vorming en het welzijn van veel van onze jeugdige dorpsgenoten. Alleen daardoor al neemt ’t Torentje een prominente plaats in en vormt daarmee zowel de ziel van de dorpskern als van de dorpsgemeenschap. Wij kunnen er niet omheen. De wereld verandert. Er moeten prioriteiten worden gesteld, maar dat moet natuurlijk wel met de nodige zorgvuldigheid gepaard gaan. Een aantal objecten, waaronder ’t Torentje verdienen wat mij betreft een warm pleitbezorger. De voorgevel van het kenmerkende gebouw staat pal achter het trottoir en mede door het open karakter van de Markt is het bouwwerk sinds jaar en dag nadrukkelijk in het dorpsbeeld aanwezig. Wij mogen best wel zuinig zijn op deze beeldbepalende objecten.
In bepaalde gevallen is de waarde van een bouwwerk of voorziening moeilijk in woorden uit te drukken. Deze week reed ik weer op mijn fiets door een stille Hoofdstraat en ongemerkt viel mijn blik op de verwaarloosde klokkenstoel met daarin een stil carillon. De bibliotheek wordt in de vaart der volkeren ontmanteld en vervangen door een surrogaat voorziening. Daarbij moest ik denken aan een uitspraak van de Chinese wijsgeer Confucius; “Vertel het me en ik vergeet het. Laat het me zien en ik onthoud het. Laat het me beleven en ik draag het uit”. 
Misschien is het een idee, dat onze volksvertegenwoordigers het uurwerk en het carillon van ’t Torentje nog één keer laten maken, om daarna onder de klanken van het carillon door de Hoofdstraat te fietsen. Dan snappen ze wat ik bedoel.
 
Noordbroek, 30 juni 2014.
Marten Prins

Reactie toevoegen